Bladeren

‘Er is iets nieuws,’ zei mijn vriendin. Ik was net bezig de reis-, wetenschaps-, sport- en lifestylekaternen van de zaterdagse krant te ontwarren.
Ik keek haar verwachtingsvol aan. Nieuw blijft ondanks wasmiddelenreclames onweerstaanbaar.
‘Een blad dat je helemaal zelf samenstelt, zodat er niks in zit dat je niet wilt lezen.’ Mijn vriendin klonk enthousiast terwijl ze meewarig naar mijn krantenbrij keek.
Ik overdacht wat ik ervan vond dat ik naast koffiejuffrouw, secretaresse, it-specialist en straatveger (de gemeente bezuinigt) nu ook het vak van bladsamensteller op mij zou nemen. Let wel: naast mijn eigenlijke beroep.
‘Is dat niet een vak apart?’ Ik bladerde dertig seconden door het sportkatern en wierp het in de papierbak.
‘Dat bedoel ik,’ zei ze. ‘Je houdt niet van gelul over sport.’
‘Maar je weet maar nooit,’ sputterde ik tegen. ‘Het ontblote bovenlijf van Gerard van Velde na zijn overwinning op de duizend meter in Salt Lake City had ik dan nooit gezien.’ De foto hing in mijn werkkamer. Ik wist dat het schaatserslijf mijn vriendin niet onberoerd liet.
Terwijl ik door ontelbare krantenpagina’s bladerde op zoek naar de onvermoede verrassing, zwoegde mijn vriendin zich door het keuzeformulier van haar ideale blad, waarin ze nooit meer iets zou lezen dat ze niet wilde.