Eenzaam

‘In je eentje je maaltijd opwarmen terwijl uit de tuin van de buren verderop de geur van barbecue opstijgt en lachende geluiden klinken’ tekende Volkskrant-verslaggever Rutger Bregman op van de site van het Nationaal Ouderenfonds.
Net toen ik dacht dat ouderen hard op weg waren de nieuwe zogenaamde ‘kutmarokkanen’ te worden (ze snoepen te veel gezondheidszorg, ze soeperen te veel pensioen; nog even, dacht ik, en Griekenland, Lehmann Brothers en Vestia zijn ook hun schuld), was daar het Nationaal Ouderenfonds.
Van zijn bestaan wist ik niks, maar hij was me mooi voor.
De zomerperiode was zwaar voor de ouderen, volgens het Fonds. En zoals er Auschwitz-reizen voor Marokkaanse jongens worden georganiseerd, had het Ouderenfonds daarom de Onvergetelijke Zomerdag voor ouderen op touw gezet.
De Volkskrant drukte Hummer-achtige rolstoelen, gevuld met oudere dames, geparkeerd op een strand, af.
Aan de gelaatsuitdrukking van de vrouwen kon ik niet aflezen of deze dag voor hen onvergetelijk dreigde te worden.
Met name voor de dementerende ouderen leek deze dag me een hele uitdaging.