Billen

Mijn nichtje moet van school nadenken over haar volgende opleiding. Met een VMBO-diploma ben je er niet.
‘Wat vind je leuk?’ vraag ik.
‘Weet ik niet,’ zegt ze (haar standaard antwoord).
‘Wat gaan je vriendinnen doen?’ probeer ik.
‘Ze zeggen dat er in de zorg mensen nodig zijn.’ Ze haalt haar schouders op, en dan fel: ‘maar ik ga geen billen wassen.’
‘Verstandig,’ zeg ik.
Ze kijkt verrast op.
‘“Ouderdom hoort bij het leven,” heeft een gezondheidseconoom afgelopen vrijdag in de Volkskrant gezegd. De baas van een grote zorginstelling voegde toe: “Never waste a good crisis”. Daarmee is het jachtseizoen op de 25 miljard euro van de AWBZ geopend.’ Ik heb geen idee of mijn nichtje weet wat de AWBZ is. ‘De gesel van de crisis zal ons heel snel doen wennen aan het idee dat vieze billen, thuiszitten en eenzaamheid bij het leven horen, zoals we ook heel snel gewend zijn geraakt aan het idee dat we moeten doorwerken tot we erbij neervallen. De voorspelde vraag naar meer handen aan het bed zal niet komen.’
Ze denkt na. Dan gretig: ‘Dus die zorgkant kan ik schrappen?’
Gemiddeld één keer per jaar is er vreugde over mijn krantenlezerij.