Kiezen

Ik zat op een grijze plastic kuipstoel. Op de zitting en in de rug zaten rode kussentjes. In de kantine van de middelbare school stonden ze dertig jaar geleden ook al. Vaalblauw en vaalrood waren ze daar. Zonder kussentjes. Het is zo’n stoel waarvan de rugleuning meegeeft waardoor je lekker kunt wiebelen. Bij het eerste lied ging iedereen staan. Aan de andere kant van het gangpad stond een oude man. De tijd had hem klein gemaakt. Of de zwaartekracht. In zijn bovenrug zat een kromming, zijn gezicht hing plat boven de liedbundel. Die bundel klemde hij met zijn rechterhand op de rugleuning van de stoel voor hem. En dan nog trilde de bundel enorm. Het ging over onderhandelen. Abraham onderhandelde met God over Sodom. Als er vijftig onschuldigen in Sodom zouden zijn, zou God de stad dan niet verwoesten? En wat als het er maar twintig waren, of tien? Ze gebruikten hier de nieuwe liedbundel. Ik zag rood met gele omslagen, blauwgroene omslagen, rode leren uitvoeringen met vergulden sneden, en blauw lederen exemplaren. Ik dacht aan Het leven uit een dag van A.F.Th. van der Heijden dat een kwart eeuw geleden met vier verschillende omslagen verscheen. Ik dubde toen lang en koos die met de bliksemflits. Een medestudent had voor het omslag met de elektrische stoel gekozen. We vroegen elkaar waarom we voor de bliksem hadden gekozen, of de elektrische stoel. Ook bij de liedbundel was nu iets te kiezen. Er stonden 1016 liederen in. Er werd gewoon doorgenummerd. Dus niet meer eerst psalmen van 1 tot zoveel en daarna gezangen van 1 tot zoveel, waardoor je wel eens met het goede nummer voor je in het verkeerde deel zat. Ik keek naar de houten liturgieborden. Letters waren niet meer nodig, misschien hadden ze cijfers moeten bijbestellen. De meeste liederen zongen we zittend. Ik keek weer naar de man aan de andere kant van het gangpad. Hij had de bundel nu los in zijn handen. De letters dansten in hoog tempo zeker tien centimeter op en neer. Toch vormden zijn lippen de goede woorden. Toen we klaar waren zag ik dat hij de enige was in pak met das. Op de dominee in spé na.