Clancy

object347_1Ik stapte in de trein. Voor mij liep een jonge vrouw. In haar linkerhand had ze een zeeblauw Tupperwarebakje met een melkwit deksel en een metalen vork. Dat ik aan Tupperware dacht, was een gok. Ik had vroeger in dezelfde kleuren een bakje gehad waarin ik mijn snoep bewaarde. Mijn doosje was plat en vierkant, dit bakje was rond en hoog. Het rondje bakje van de vrouw was bijna leeg. Ik ging zitten, op mijn laptop bekeek ik de krant, ik las over de dood van Tom Clancy, ik wist het al, ik had het in het 8-uur journaal gehoord. De journaallezer zei dat Ronald Reagan Clancy’s debuut The Hunt For Red October een perfect boek had genoemd en dat Clancy door de verkoop van zijn boeken schatrijk was geworden en dat er ieder jaar een nieuw boek van hem uit kwam. Een goede vriend, met wie ik naar het journaal keek, zei: ‘hoor je dat? Ieder jaar, zo doe je dat dus.’ Ik vroeg: ‘Heb jij een boek van hem gelezen?’ Ik klapte mijn laptop dicht, ik moest overstappen. Ik liep langs de jonge vrouw. Het Tupperwaredoosje rustte in haar schoot, met haar rechterhand hield ze de vork vast, die werkloos rustte in een piepklein hapje, waarin ik linzen onderscheidde en wortelsliertjes. Ik dacht aan de wortelsliertjes die ik gegeten had voor dat journaalbericht over Clancy’s rijkdom.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.