Werk

Ik zocht de route op naar de vriendin bij wie we gisteren voor het eerst waren. We woonden eigenlijk heel dicht bij elkaar. Dat zeiden we iedere keer als we elkaar zagen. Met de auto was het elf kilometer, een kleine twintig minuten vanwege de drukte in Hilligersberg. De kortste route met de fiets was iets meer dan zes kilometer. Ook twintig minuten. Nu ik toch op internet zat, keek ik wat ik over haar kon vinden. Daar hadden we het gisteren over gehad, over wat er allemaal over je te vinden is op internet. Er waren niet veel mensen die zichzelf googleden. Over haar vond ik niet meer dan een papiersnipper. Ze had een LinkedIn-account maar met nul contacten. Ik vermoedde dat het bij haar werk hoorde. Onzichtbaarheid. Ik vermoedde ook dat zij ingangen had om internetberichten over haar te laten verdwijnen. Misschien was het niet zo, maar ik vond het een spannende gedachte. Voor haar werk was ze een een poosje geleden op een Kamasutra Beurs geweest. Om voorlichting te geven. Om mensen te vragen hun ogen en oren open te houden en gekke dingen – minderjarige kinderen, gedwongen vrouwen, blauwe plekken – te melden. Wie dicht bij het vuur zit, ziet meer. Ik probeerde mij haar stand tussen de touwen, klemmen en half en heel ontklede mensen voor te stellen. Ik kwam niet verder dan de jongens met hun blauwe zakjes over hun gympen in hun korte broek en shirtje die in de sauna tussen de stomende, dompelende, douchende naakte lijven het water van de vloertegels wegtrekken. Ongemak in het kwadraat. Ondanks dat kon de vriendin er smakelijk over vertellen. Over de arena waar via de linkeringang stellen naar binnen mochten, die in die arena trek hadden om het een en ander met een ander stel te doen, als ze maar weer als paar naar buiten kwamen, en waar via de rechteringang de singles gingen, die een handdoekje meekregen en via hun ingang zicht kregen op die paren(de)arena. Nee, zij had die rechteringang niet kunnen nemen. Dat was altijd het zware van beurswerk. Een buitenstaander dacht: leuk, je bent gratis op die beurs, maar in de praktijk was het gewoon keihard werken. Je zag niet veel meer dan je eigen stand en de paar vierkante meter daaromheen.