Raadsel

Ik zag eendagskuikens in vrolijke snackdoosjes. Een hoogwaardig product, zei de man die in Europa de grootste verwerker van dit eiwitrijke voedsel was. Voor de dierentuinen waren er grootverpakkingen, dozen waarin tweehonderdvijftig eendagskuikens. Het was fideel. Ik hoefde ook niet meer met pijl en boog op pad, of dagen lang te zoeken naar vruchten, zaden en noten, een korte wandeling naar de supermarkt volstond. Katten, dierentuindieren maar ook wilde ooievaars die ruim werden bijgevoerd op de ooievaarstations hadden dus hun eigen supermarkt met dozen en plastic bakjes vol muizen, ratten en eendagskuikens. Ik wist het niet. Er leven gemiddeld op ieder moment ruim honderd miljoen kippen in Nederland, ruim 45 miljoen worden binnen een paar weken kipfilets, drumsticks en vleugeltjes, ruim 45 miljoen leggen consumptie-eieren, en de rest zorgt ervoor dat er iedere anderhalve maand weer 90 miljoen nieuwe kuikentjes zijn die de plek van die geslachte vleeskippen en uitgebroede leghennen innemen. De positie van de haan was een wankele. Er worden jaarlijks honderden miljoenen legkipeieren uitgebroed en slechts de helft kan daadwerkelijk gaan doen waarvoor ze geboren is. Dat wist ik wel, maar niet dat de haantjes na hun leven van een paar uur van nut waren als gemaksvoedsel voor hun mededier. Nu was er een jongeman die een manier wist om al in het bevruchte ei te kijken of het een hennetje of een haantje werd. Wouter Klootwijk kon niet geloven dat het zou gaan gebeuren: honderden miljoenen broedeieren stuk voor stuk met een naald aanprikken om het geslacht te bepalen. Maar ik wel. Het uitbroeden vergt 21 dagen, een bepaalde temperatuur en vochtigheid en twee keer per dag het ei keren. Als je de helft van de eieren uit de broedmachines kon gooien, verdubbelde in een klap je broedcapaciteit of halveerden je kosten. Maar hoe ging het dan verder met de supermarkt van de dierentuindieren en ooievaars? En dan was er nog de man die leghaantjes wel groot liet worden. Zo’n leghaantje was duizend keer lekkerder dan een vleeshaantje, zei Klootwijk, het sap droop langs zijn kin.