Brief

Ik had een pechtreinreis gehad met anderhalf uur vertraging en die moest ik nog declareren. Nu de NS alle reisgegevens digitaal hebben, kan dat declareren ook digitaal. Ik klikte de reis aan, maar de problemen begonnen al bij het invullen van de vertrektijd. Die was 12.13, maar dan vanaf mijn eigen station, niet vanaf het station dat ik nu voor me zag en waar R mij naartoe had gesjeesd, omdat vanaf mijn eigen station het eerste uur geen treinen zouden vertrekken. Ik klikte bij vertraging ‘meer dan 60 minuten’ aan, maar ook dat kon de computer weleens heel anders beoordelen, want als die niet een regel terugkeek naar mijn vergeefse incheck en uitcheck op mijn eigen station, wist die ook niet dat ik al een half uur vertraging achter de kiezen had voor ik op dit alternatieve station incheckte. Ik belde. Ik hoefde niet veel uit te leggen, de dame zei al snel: en nu bent u bang dat uw declaratie wordt afgewezen. Dat betekent meestal dat het vaak gebeurt. Ze adviseerde mij een mail te sturen via EVA. Ik zei dat ik horrendol werd van EVA, dat ik meestal al gevloerd was door EVA’s onbegrijpelijke antwoorden op mijn vragen voor zij mij eindelijk een mailoptie gaf. De dame zei: typ gewoon ‘mailadres’ in. O ja, er moest wel een bijlage bij van mijn reisgegevens en omdat je bij mailen via EVA geen bijlagen kon toevoegen, kon ik toch maar het beste een briefje sturen. Met een postzegel, riep ik vol ongeloof. Kon het niet telefonisch, zij kon toch alle gegevens voor zich zien, zo had ik ook wel eens een vergeten uitcheck rechtgezet en het teveel betaalde teruggestort gekregen. Maar nee, dat kon niet. Omdat ik toch moest schrijven, richtte ik mijn brief maar gelijk aan de directie, waarin ik ook een boekje opendeed over de slechte informatievoorziening tijdens die pechreis, niet alleen aan de reizigers, maar ook aan het treinpersoneel, dat duidelijk niet snapte waarom er een stoptrein voor hun ic was geduwd, terwijl zij juist hun stinkende best deden om hun vertraging in te lopen en de pechreizigers van die andere verstoring hun aansluiting naar Groningen te laten halen. Ik deelde mijn verontwaardiging met R, waarom voegden ze niet een opmerkingenvakje toe in dat declaratiescherm, daarmee zou alles opgelost zijn, nu was ik weer een half uur kwijt geweest met schrijven. Tsja, zei hij, en dan is het altijd de afweging of het geld opweegt tegen de tijd en moeite. Het ging om vijftien euro. Sheila Sitalsing schreef in de  Volkskrant dat er de laatste weken veel  te doen was geweest over kloven in de samenleving. Volgens haar liep de moeder aller kloven tussen zij die vrede hebben met de teleurstellingen in het leven en met hun eigen tekortkomingen en zij die niet kunnen verkroppen dat de boel weleens tegenzit. De brief met postzegel zat nog in mijn tas.