Beïnvloeding

Ik had de tijd van het wachten op de auto die een beurt kreeg, willen doden met flyeren in de wijk waar de nog niet verkochte garagebox stond, maar het regende pijpenstelen en dus besloot ik naar Antwerpen te rijden. Vanaf hier was het niet ver en de leenauto was gratis. Mijn paspoort lag thuis, maar het leek me een te overzien risico. Direct na de grens was er ander asfalt: het absorbeerde de onophoudelijke regen minder goed; vrachtwagens schoven een baan op als er een invoegstrook naderde, een hoffelijk gebaar dat ik onmiddellijk kopieerde; de belijning liep net iets anders. Alles voelde direct fijn buitenlands. Ik volgde de rondweg aan de oostkant, mijn bestemming lag ten zuidoosten van de stad, ik wachtte tot ik de enorme reclamezuil zag, en toen wist ik dat ik eraf moest. Omdat ik inclusief tussenstop bij de garage al ruim twee uur onderweg was, besloot ik eerst thee te gaan drinken. Het was druk in het restaurant, iedereen zat aan een ontbijt. Ik bedacht dat ik ook wel wat kon ontbijten. Ik koos het warme ontbijt, een stukje zalm met een omelet en twee minibroodjes en nam er een extra gekookt eitje bij. Politici waren heel bang om mensen te bewegen tot een ander voedselpatroon, ook al zorgde de veehouderij wereldwijd voor net zoveel broeikasgassen als alle auto’s, treinen, vliegtuigen en boten bij elkaar, en zou het een kwestie van buigen (verzuipen) of barsten (obesitas) worden. Ik keek om me heen, alle leeftijden en nationaliteiten die een stad als Antwerpen herbergt, zaten hier aan het zelfde ontbijt. Het Zweedse woonwarenhuis wist hoe je zoiets deed: voor goede kwaliteit tegen een lage prijs in een welkome omgeving wilde iedereen zijn ingesleten gewoontes wel opzij zetten. Het extra eitje kostte trouwens 45 cent.