Connecties

Ik was voor mijn doen vroeg bij de groenteboer. De gasten morgen pretenderen gezonde types te (willen) zijn, die ook nog eens het beste voor hebben met de wereld, dus die konden onmogelijk hardop gaan zeuren over de afwezigheid van hert of kalkoen. Het maakte de voorbereidingen overzichtelijk. De groentedochter vroeg laatst hoe het met mijn boek ging en of dat dat echt het enige was wat ik deed. Ik mompelde iets over deze blog, waarop haar vader zei dat hij daar alles van wist, dat ik gewoon alles opschreef wat hij zei, én publiceerde, en toen moest zijn dochter heel hard lachen; maar zij dacht er nog over na dat in de tijd dat zij twintig salades maakte, stamppotten kookte, honderden klanten hielp, een winkel bevoorraadde en ’s avonds weer schoon achterliet, mijn enige activiteit zitten, schrijven en lezen was. Ze concludeerde dat mijn wandelingetje naar de groenteboer mijn uitje van de dag moest zijn, wat ik beaamde. Ik heb de indruk dat ze sindsdien nóg aardiger voor me zijn, uit medelijden. Het is trouwens wel handig dat de groentedochter mijn blogs nu ook leest. Haar collega vroeg vanochtend of ik een garagebox te koop had. In Roosendaal, zei ik.