Zielzorg

Ik liep de stad in. Het oude Luxor had zijn nieuwe gevel al, wat eigenlijk dus de oude, voor-vorige gevel was. Voor de stoffenzaak Schröder tegenover het stadhuis stond een busje, de stoffen verhuisden naar een goedkopere locatie. De luxe meubels rechts en De Slegte links waren al weg. Waarom de verhuurder Schröder niet dezelfde zachte anti-kraakhuurprijs bood als de popupstores van jonge Rotterdamse ondernemers en ontwerpers links en rechts, was me een raadsel. Van de rommeleethuisjes op de kop van het Stadhuisplein die lelijk het zicht op het stadhuis ontnamen, restte niks anders dan nieuw gelegde stoeptegels. Verderop de Coolsingel bij Donner vroeg de klant voor mij of dit nu de definitieve locatie was. De mevrouw achter de kassa zei: helaas niet. Kennelijk hoopte ABNAMRO nog altijd iemand te vinden met een hele dikke portemonnee. Als Donner hier toch zou kunnen blijven vond ik dat een hoopvol teken. Op deze plek had een eeuw lang het Coolsingelziekenhuis genezing proberen te brengen, aanvankelijk door met klassenverpleging de rijken naar het ziekenhuis te lokken, vanaf 1950 had de Rotterdamse bank via Amro via ABNAMRO hier onze ziel verpleegd, gaf nu maar eens een halve eeuw de tijd aan boeken om hun heilzame werk te doen.