Lot

Ik luisterde hoe Renate het kleutertoontje van het Consultatiebureau nadeed. ‘Alsof ik een tienermoeder met het IQ van een marmot ben,’ zei ze, ‘doof bovendien en zonder begrip van de Nederlandse taal.’ Ze bekloeg zich bij een vriend die net klaar was met Medicijnen en die was het heel erg met haar oneens, wat ze moest eens weten wat hij allemaal aan kinderleed en oudergeweld zag. Het was de aloude verblinding. Mensen in een ziekenhuis zagen de wereld als een gigantisch ziek, verwaarloosd wagenpark, waar niet voldoende APK-betutteling tegenover kon staan en vergaten dat het buiten hun muren met het gros van de ouders en kinderen best snor zat. Iedereen onder de knoet om een nieuwe Savanne te voorkomen. ‘Moed,’ zei de Amsterdamse burgemeester in DWDD, ‘is niet dat je geen angst hebt. Moed is het vermogen om met angst om te gaan.’ De erudiete maar ook dementerende oom van een goede vriend werd gemopper over de intakevragen verweten toen hij op de vraag: ‘Voelt u zich de laatste tijd beter of slechter?’ de wedervraag stelde: ‘Wat bedoelt u met de laatste tijd: vandaag, gisteren, de afgelopen week of maand?’ Jos de Mul haalde Seneca aan in het interview zaterdag in Trouw over risico’s en tragedies: je komt je noodlot tegen door het te ontlopen. Er wachtte ons nog heel veel noodlot.