Vissen

Ik installeerde de RedPhone-app en de TextSecure-app, versleutelingsprogramma’s voor telefoongesprekken en tekstberichten, op advies van Edward Snowden. De Volkskrant had gisteren een groot interview met de voormalige NSA-medewerker. Het vastleggen van alle telefoongesprekken in de Verenigde Staten had geen enkele aanslag voorkomen, zei Snowden. Maar om bewijzen ging het al lang niet meer bij het massaal aftappen en opslaan van onze communicatiegegevens. De onderbuik wilde het en ging naadloos samen met de onstilbare honger van veiligheidsdiensten; hoe groter hun data-hooiberg, hoe belangrijker ze dachten te zijn, zoiets moest het zijn. En welke politicus durfde, nu de opslag steeds goedkoper werd en geld nog het enige politieke argument anno 2015 was, de stap te zetten naar minder in plaats van meer? De visserij zegde de boomkorvisserij alweer vaarwel, te veel bijvangst, te veel schade, maar voor de overheidsheidshengelaars konden de netten niet groot en fijnmazig genoeg zijn. Massale onschuldige bijvangst kostte in hun woordenboek niks. Dat het ze afhield van de echte boeven zouden we pas over tien jaar durven erkennen. Ik kon er tegen protesteren, maar zowel in parlement als in de samenleving was het schouderophalen in de meerderheid. Veel eenvoudiger was het om die gulzige data-jongens en -meisjes te laten vissen in een lege zee. Mijn kleine verzet.