Schade

Ik las ’troost’, ‘verdriet’, ‘liefde’, ’tranen’, ‘afscheid’ op de grijze schorten van de vrouwen die hier de koffie en thee deden. Er waren ook luxe belegde broodjes. Het meisje voor wiens opa we hier waren (al was ik er vooral voor haar), had zo’n luxe broodje in haar hand en zei: ‘hij wordt gemecreerd. Net als de hond.’ Ze nam de rollende traan op mijn wang over op haar vinger. Ze had ook gehuild, zei ze, zondag en dinsdag, en al twee keer afscheid genomen en nu dan voorgoed. Later gooide ze sneeuwballen met haar zus en haar nichtjes en peperde ze R in. Mijn schoonbroer liet de kras en deuk op de zijkant van zijn auto zien. Het was niet zijn schuld. R had de zaken voor hem geregeld en gezegd: je mag de schade laten taxeren, maar zeg nergens ja op en spreek niks af. Nu was de schoonbroer tijdens het rijden gebeld door een schade-expert en die had 1250 euro voorgesteld en de schoonbroer had oké gezegd. R zuchtte diep. De schoonbroer zei: je weet toch dat ik daar niet tegen kan. Op de terugweg haalde ik in de Ouddorpstraat het boek De beslissing op. Tweedehands.