Vriendschap

Ik liet het thuis geprinte A4’tje zien, de conducteur met zonnebril bovenop zijn gemillimeterde haren en een gewone bril op zijn neus bliebte de qr-code, stopte een kaartje in de rand van de bagagebak boven mijn hoofd en wenste me een fijne reis. ‘De trein is uitverkocht,’ riep hij bij ieder station om, ‘neem de eerste vrije stoel die u tegenkomt,’ spoorde hij nieuwe reizigers aan, misschien hielden we er nieuwe vrienden aan over. Ik was al dagen in de ban van het ontbreken van hekjes. Op de enorme begraafplaats annex park leek iedere steen willekeurig in de grasvlakte gedwarreld, tuinen bevatten niks meer dan gras en gingen naadloos over in het gras van de buren of het asfalt van de straat. Bedrijven en bedrijfjes hadden hekken, louter functioneel, om iets aan het oog te onttrekken, om mij buiten te houden, nooit esthetisch. Het was een lange treinreis. De man naast mij las een boek, ik had de indruk dat het hem aangreep. Ik sloeg mijn boek open en besloot dat dit ook een vorm van vriendschap was.