Smal

Ik kreeg een artikel over de nieuwste wolkenkrabbers op 57th Street in New York. Steeds smaller, hoger, duurder, was het credo. Dat smalle had een praktische reden. Voor mensen met geld, en voor hen werden die smalle dingen gebouwd,  was het zo geen probleem een hele etage te kopen, wat hen tevens ontsloeg van het moeten begroeten van de buren, en voor de projectontwikkelaar betekende het geen moeilijk gedoe over waar de muur te zetten tussen het ene en het andere appartement, waarbij de ene wel zicht had op Central Park en de andere niet, wat die laatste minder waard maakte. En om waarde ging het. Eigenlijk uitsluitend. In de wereld was veel geld dat een belegging zocht en er was steeds minder dat geen omkijken vergde. Beleggers konden natuurlijk ook de sjieke appartementen op 5th Avenue kopen, maar dan moesten ze zichzelf bekend maken, want daar werd nog echt gewoond en wilden de andere bewoners weten met wie ze de hal en de lift en de doormen gingen delen. Ouderwets hospiteren. Deze beleggers wilden anoniem blijven en daarmee was een markt geboren voor smalle, hoge, dure wolkenkrabbers, waarin vooral geld geparkeerd werd en nauwelijks gewoond. Het geloof dat er iets moest zijn dat tot in lengte van jaren de hemel in bleef groeien was hardnekkig.