Boekdelen

Ik heb zo mijn tradities. Wat anderen met het Songfestival hebben, heb ik met Koning(inne)(s)dag. Ik sla, als het even kan, geen live reportage van de NOS over. De defilés van Juliana herinner ik me vooral uit de roddelbladen, die we via mijn oma kregen, bovendien moest ik in die jaren zelf nog opdraven voor de aubade bij het gemeentehuis en kinderspelen in de Voorstraat, maar ten tijde van Beatrix was dat zo’n beetje voorbij en rustte er geen uithuizige verplichting meer op me. Het heeft er misschien ook mee te maken dat de bubs die nu is aangetreden en handjes schudt min of meer tot mijn leeftijdscategorie behoort. Dat schept een band. Hoe aardig het ook is om de veroudering op de gezichten van de leeftijdsgenoten te zien, gisteren had de NOS wat mij betreft kunnen volstaan met het gebruikelijke commentaar van Astrid Kersseboom, aangevuld met de lokale experts, en voor ons, kijkers, in beeld, alleen het schrandere gezichtje van prinses Ariane. Nog nooit zo mooi vertwijfeld een boot zien langsvaren.