Bot

Ik bekeek het biologieboek op de bladzijde die erin gestampt moest worden. Langwerpige botten heten pijpbeenderen, de rest platte beenderen. ‘Wat is de zin ervan om dit te weten?’ vroeg ik de twaalfjarige eigenaar van het boek. Hij haalde zijn schouders op. Het was niet dat ik overtuigd was van de zinloosheid, alleen deed het boek niks om de jongen te verleiden deze kennis tot zich te nemen, geen haakje naar het leven van een jonge puber, geen imposante foto’s om de boel te onthouden. Het eerste dozijn bijbelverhalen heb ik er ook pas echt goed inzitten sinds ik onlangs Guus Kuijers De Bijbel voor ongelovigen heb gelezen. Eukaryoten, zei de jongen, wij zijn eukaryoten. Dat woord had hij van zo’n andere te stampen bladzijde onthouden.