Ongewis

Er zou een oma doodgaan. Wanneer wist niemand. De dokters konden haar niet meer beter maken. De oudste van de twee broertjes hoopte dat er niet te veel gehuild zou gaan worden straks. Ook wilde hij zijn oma, zodra het leven uit haar was, niet meer zien. Kon hij er zeker van zijn dan hij, in het crematorium bijvoorbeeld, niet toch per ongeluk een glimp van haar zou opvangen? En ook de oven, op het moment dat de kist erin ging, hoefde hij niet te zien. De jongste dacht door het droeve nieuws aan zijn eigen dood en vooral hoe het erna zou zijn. R luisterde geduldig aan de telefoon, gaf ze de informatie die ze nodig hadden. Het was al tegen middernacht. Dat gaf niks, het was herfstvakantie. Over zulke dingen leerde je bovendien niet veel op school.