Winters

Schmidt Zeevis uit Rotterdam is helemaal naar hier gereden om vis te leveren, op de zijkant van de bestelbus reclame voor de Keith Haring-tentoonstelling in de Kunsthal. Ik zie een schoolklas bij de zebra, de juf wil beslist deze tram halen en even later klinkt het hoge gebabbel van groep vier of vijf. Ze doen dit vaker, zonder aansporingen lopen ze door naar achteren om ruimte te maken voor iedereen die nog gaat instappen. Als de tram uiteindelijk optrekt golven gegil en gelach, ze zijn in de volle tram bijna allemaal blijven staan, deinen heel even, maar zij kunnen dit, met hun hoofd nog relatief dicht bij de grond wankelen ze veel minder dan volwassenen, die topzware zonnebloemen. Een juf zegt: we hadden het kunnen lopen, maar met deze wind en regen… Bij de schouwburg stappen ze uit, ze duiken direct het tramhokje in, zo hebben ze dat geleerd, niet uitwaaieren over straat, nee groeperen zodat de volwassenen er weinig werk aan hebben. Op het station zie ik mijn vriendin al aan komen lopen over het perron. Als ze mij in de gaten krijgt, breekt haar gezicht op. Ik kus haar koude, natte wangen.