Hij zat er als een kleine Rodin-denker, zei mijn zus, op de onderste traptrede van het rijtjeshuis waar hij was geboren, met een hand onder zijn hoofd, ernstig kijkend, boekje op schoot, vier-en-een-half jaar oud en sinds een paar dagen op de kleuterschool. ‘Nu heb ik echt nergens tijd meer voor,’ verzuchtte hij.