Eva

Ik pinde tien euro naast de kaartenmolens van Bruna. Het was voor het meisje dat R gesponsord had voor een waterloop. Er had anderhalve week lang tien euro klaar gelegen op de keukentafel. Toen kwam er een collectant voor vluchtelingen en had ik die tien euro in de groene bus gedaan. En nu was het meisje alsnog gekomen. De groentevriend vroeg of ik het druk had. Het was afzien voor hem, al een week zonder nieuwe blogs. Ik zei: je bent de eerste die klaagt. Er liep ook nog een weddenschap. De inzet: Bossche bollen. Hij had ergens gelezen of gehoord dat de hersenen van vrouwen tweehonderd gram minder wegen dan die van mannen. Hij leek er iets mee te willen zeggen. Ik zei: vrouwen zijn dus een stuk efficiënter dan mannen. Hij dacht er anders over. ‘Met wie is alle ellende in de wereld begonnen?’ Dat leek mij een complex vraagstuk. ‘Wat dacht je van Eva,’ zei hij. Ik zei dat ik thuis eens theologische navraag zou doen. ‘Als je deze theorie al aanhangt,’ zei R, ‘dan moet je ook zo eerlijk zijn om te erkennen uit wie Eva is voortgekomen.’