R bukte met zijn iPad voor het luik onder de deurmat, ik zat met de rolmaat in de aanslag. R klapte het dekseltje van de watermeter open en tikte de meterstand in op de site van het waterbedrijf – zodat die niemand meer langs hoefde te sturen, langzaamaan deed de mens weer alles zelf –, ik mat de watervrije ruimte. 62 centimeter. Het waterpeil onder ons huis was flink gedaald. Straks zou het zonder pompen droog genoeg zijn om de mannen van de vloerisolatie uit te nodigen. 53 kubieke meter hadden we verbruikt. 53 duizend liter water in het afgelopen jaar, 145 liter per dag, 72,5 liter per persoon. In vergelijking met het Nederlands gemiddelde (119 liter per persoon per dag in 2013 volgens de site van Vitens) was het bescheiden, maar zet maar eens 145 literflessen op je keukenvloer, en dat iedere dag opnieuw. Een jaar eerder hadden we nog 57 kuub verbruikt, 156 liter per dag. Het ging de goede kant op. Al las ik op OneWorld.nl dat slechts 2 procent van het water dat Nederlanders gebruiken rechtstreeks uit de kraan komt. De overige 98 procent is verbruikt in de productie van voedsel, kleding en andere spullen: bijvoorbeeld 15 duizend liter water om 1 kilo rundvlees op onze tafels te krijgen, aldus datzelfde OneWorld. ‘Wist je trouwens,’ zei R later, ‘dat alle Nederlandse huizen in 2050 klimaatneutraal moeten zijn?’