Naar de stad

We liepen het perron af, trap af, door de Noordtunnel, we checkten uit, trap op, langs de Mediamarkt en de omleidingen en heel veel fietsen, staken over. Bij een onduidelijk fietspad dat ik zo op wilde lopen, greep ze mijn arm – moederinstinct. Nog een keer oversteken, nu met voetgangerslichten, het rode mannetje met mannetje en een hartje boven hun hoofden werd een groen mannetje met vrouwtje met een hartje boven hun hoofden. Op de kop van de straat waar je toen liever geen kamer wilde, omdat de straat slecht was, omdat de huizen slecht waren, en de huisbazen ook, zat een EkoPlaza, daar schuin tegenover een Albert Heijn. Alles kan verkeren. Aan de andere kant van het spoor woonde zij een paar jaar boven een slagerij, de moskee die in het oude badhuis zat had nieuwgebouwd, groot en schitterend. We hadden allebei en los van elkaar voor deze stad gekozen omdat die ons overzichtelijk leek. Wat wisten we. We schrokken toen we ons realiseerden dat dat volgend jaar dertig jaar geleden is.