Warm (4)

Ook al is de temperatuur gedaald, in huis hangt er nog warmte en dus laat ik het slaapkamerraam wagenwijd open. Door dat wijd open raam (en door de sterk gesnoeide amberboom in onze tuin en de uitgetopte rode beuk in de tuin van de buurvrouw) openbaarde zich de afgelopen dagen een nieuwe wereld. Lig ik half rechtop tegen de drie kussens met op schoot de bookseat met daarin een boek geklemd waarop een leeslampje, dan heb ik zicht op de bovenste verdiepingen van het rijtje schuinachter, in het bijzonder van het huis in de hoek. Er ontwikkelde zich een ritme. Als ik ongeveer een kwartier in bed lig, zie ik in het huis in de hoek het licht in de keuken uitgaan. Daarna een schaduw op de trap omhoog, licht dat daar aangaat, dan even niks tot het licht in de badkamer aan flitst. Ik kan de looproute dromen, het huis is van hetzelfde soort als het onze. Soms gaat eerst het licht in de kamer naast de badkamer aan, en dat zet ze – want het is een vrouw die daar woont, ik zie haar een paar keer per week in en uit haar auto stappen die in een van de vakken tegenover ons huis staat, ze heeft meestal een nette jurk aan en schoenen met een hakje en een tas in haar hand die werkachtig lijkt, net als de tijdstippen waarop ze wegrijdt en thuiskomt doen denken aan werk, haar haren zijn al helemaal wit, van de overbuurvrouw die onlangs weduwe is geworden, weet ik dat deze vrouw al veel langer weduwe is, al veel jonger weduwe is geworden – enfin, dan zet ze in die kamer naast de badkamer de televisie aan. Die televisie is een plat scherm aan de muur waarop de beelden zeker tien keer per seconde wisselen. Alhoewel de afstand groot is, heb ik bedacht dat ze CNN kijkt, of een andere internationale nieuwszender. Meestal een groot gezicht in het midden, een jonge vrouw met lange blonde haren, rode studiodetails op de achtergrond. Wat ik hier beweer, is totale onzin, maar het is zoals kijken werkt. Ik neem twintig meter verderop iets waar, vergelijk de nietszeggende flarden met de geheugenbank in mijn hoofd waar biljoenen beeldjes liggen opgeslagen en als er voor zoveel procent een match is vult mijn geheugen de flarden aan tot een beeld dat mij vertrouwd is. Waar vind je op Nederlandse zenders om 1 uur ’s nachts nog zulke flitsende tv? Dan gaat het licht in de badkamer uit, zie ik haar de kamer met televisie inlopen. Na een paar alinea’s lezen kan ik het treffen dat ik eerst de televisie op zwart zie gaan en dan het licht. Vannacht geen televisie, wel kleedt de vrouw met de witte haren zich om in die kamer. Eerst draagt ze iets zwarts, mouwloos. Even later iets wits, smalle bandjes over haar schouders. Dan gaat het licht uit, een schim op de trap naar beneden, en het licht in de keuken aan. Ze rommelt wat op de grote keukentafel, tenminste dat denk ik, feitelijk buigt ze zich licht voorover onder de drie lampjes die daar op een rij aan het plafond hangen waaronder ik een tafel vermoed, over het wit met smalle bandjes heeft ze nu nog iets wits met mouwen, misschien een satijnen ochtendjas. Dan gaat het licht in de keuken uit en gaat ze weer een trapje af. Gaat ze zo laat nog in de woonkamer zitten? Of heb ik me alle voorgaande dagen vergist en is haar slaapkamer helemaal beneden?