Kruidvat had spullen: vlaggetjes, ballonnen, een banner van 180 bij 40 centimeter, een hoedje, een masker, zelfs een pop. Je moest de pop wel zelf vullen. Ik appte de jongste dochter van mijn broer. ‘Doen jullie iets? Is er een pop?’ Ja, ze had versiersels, maar een pop had ze niet kunnen vinden. Ik zei dat ik er een had gezien bij het Kruidvat. ‘Oooh,’ riep ze. Maar had zij dan misschien stro? ‘Nee, stro hebben we niet meer.’ Voor de romantici: je kunt dus prima op een boerderij wonen waar je vader genoeg graan in de silo’s heeft om de komende tien jaar voor een flink dorp brood van te bakken, maar geen stro hebben. Niet eens één baal. Omdat ik proefde dat mijn nichtje zo’n pop wel leuk vond, liep ik vanochtend nog even langs het Kruidvat – wist niet dat die hier op zondag open was. Ik bekeek de pop, of dat wat een pop kon worden. Je kon hem zowel gebruiken voor een Sarah als voor een Abraham. Er moest dus niet alleen gevuld, maar ook aangekleed worden. Waarmee? Natuurlijk kon ik straks als we het erf opreden even de schuur inlopen en een oude overall uit het klompenhok halen die daar vast wel aan een spijker zou hangen, en die dan om die pop proberen te wurmen, maar er bestond een reële kans dat de pop die ik, zo had ik bedacht, zou vullen met opgeblazen ballonnen, te dik zou zijn voor mijn broers overall. Ik legde de plastic rommel terug, ik had genoeg slingers, ballonnen, zelfs een hoedje, voor een niet-verjaardag bovendien. We gingen op pad. Bij afwezigheid van een potsierlijke pop hingen we de banner aan de schuur – bovenaan een grote rode vijf en een grote rode nul, daaronder een grappig grijs baasje – goed in het zicht van iedereen die langsreed. Het ging heel makkelijk: gewoon het ophangkoord een paar keer om de zwart geteerde spijkers draaien die daar misschien al meer dan honderd jaar keurig naast elkaar in het hout zaten. Toen ik ze zag, wist ik het weer. Vroeger hingen daar soms juten zakken aan te drogen. Stro had ik voor me gezien, gewoon een paar balen ergens in een hoek, maar die spijkers niet. Die spijkers was ik helemaal vergeten.