Van de rokken hing ik er vier terug in de kast, vijf gingen naar de mandarijnendoos. Van eentje weet ik nog dat ik ‘m kocht, heel veel jaren geleden. Het is een prachtige rok, maar niet voor mijn postuur. Dat is het grote voordeel van ouder worden, ik weet steeds beter aan welke kleuren en modellen en materialen ik rustig voorbij kan lopen. Twee pakken konden ook weg, prachtige pakken, nog uit de tijd dat de taille strak, de panden kort en de pijpen heel wijd waren, maar werk waarbij dergelijke pakken nodig zijn, zal niet meer komen. De schoenen bleken lastiger. Toch lukte het me de verzameling terug te brengen tot vijfentwintig paar en dat is inclusief hardloopschoenen, rubber laarzen, klusschoenen en bergwandelschoenen. Een vriendin met wie ik lunchte, was al drie jaar aan het opruimen. Haar man gooide nooit wat weg en verzamelde veel. Je eigen spullen opruimen is al een klus, maar die van een ander is een drama. Kun je je er moeilijk toe zetten, denk dan aan je geliefden. Een huis zonder schuur, garage, zolder en kelder helpt ook.