Uit betrouwbare bron vernam ik dat het CDA panisch is voor gele hesjes. Die angst is terecht, want er gaat rondom de oliebollen nogal wat veranderen in ieders portemonnee en dan is de burger wel wakker. Het is alweer anderhalf jaar geleden dat er in de coalitieonderhandelingen lekker geknutseld is en ze waren reuze tevreden dat ze eruit waren, maar niemand heeft de kalender erbij gepakt en gekeken bij welke datum het vakje uitpuilde: 1 januari 2019 dus. De btw van 6 naar 9 procent, de energie flink duurder, een paar accijnzen omhoog, en de brieven van de pensioenfondsen over de wettelijke pensioenrichtleeftijd naar 68 jaar (de pensioenwat?) rollen ook nu pas op de mat. Bovenop de duurdere zorgpolissen. Niks zeggen en niet teveel uitleggen, denkt iedereen die de nieuwe prijzen de wereld in stuurt. Zo krijg ik van de energie- en waterleveranciers wel de nieuwe tarieven, maar nooit staan die in een handig overzichtje naast de oude tarieven. Dus moet je zelf aan de slag. En dan zie je dat de overheid de Opslag Duurzame Energie fors verhoogd (voor stroom met 43 procent, voor gas met 84 procent – had ik graag van Mark Rutte op de wekelijkse persconferentie gehoord in plaats van geneuzel over vaasjes –), de Energiebelasting op stroom laat dalen met ruim 5 procent en die voor gas omhoog doet met bijna 13 procent, maar de leveranciers verhogen zelf de tarieven ook flink (voor stroom met een kleine 30 procent, voor gas met 17 procent). Dat vertellen ze niet, ze laten graag de illusie in stand dat het allemaal overheid is. Met Z bekeek ik of overstappen naar een andere zorgverzekeraar gunstig was. Dat bleek niet. En ja, de maandelijkse premie gaat omhoog met 6 euro, maar de zorgtoeslag stijgt met 5 euro. Dat niet teveel uitleggen was tot voor kort een kwaal van de markt die altijd bang is dat een goedgeïnformeerde klant met correcte informatie direct wegrent. Als de overheid de markt niet zou dwingen tot tijdige bekendmaking van prijsveranderingen, dan zou ze ons helemaal niks laten weten. Maar sinds Rutte de overheid afdoet als een bedrijf (hij heeft ‘een baan’, ‘een kantoor’, hij is ‘op de zaak’) is die kwaal ook in de overheid geslopen. Daar denken ze inmiddels ook: vaag blijven, niet teveel uitleggen, wie weet ziet niemand het en waait het over. Maar waarom? Hoeveel verder moet het vertrouwen nog dalen? En naar welke andere overheid kunnen we overstappen?