In december kreeg ik van Greenchoice bericht over de hogere overheidsbelastingen en over de nieuwe tarieven. Prima mail, op twee punten na. Ik had graag naast de nieuwe tarieven ook een staatje met de oude tarieven gezien, gewoon oud en nieuw overzichtelijk naast elkaar, zodat ik niet zelf hoefde te zoeken en rekenen. En: ik vond het slecht dat Greenchoice net deed alsof het hogere termijnbedrag alleen door het overheidsbeleid kwam, terwijl ik na wat rekenen zag dat Greenchoice met hogere energieprijzen daar ook voor de helft aan bijdroeg. Ik schreef mijn verbetersuggesties in een kort mailtje. Eerst kwam er geen reactie, toen na een reminder kwam er wel een reactie maar die vloog nogal uit de bocht. Daarom stuurde ik een mail naar de operationeel directeur Kees de Vreugd met wiens mail dit allemaal was begonnen. Maar bedrijven zijn tegenwoordig gepantserde bastions en een mailadres van de directie kreeg ik niet. Dus was ik weer aangewezen op vragen@greenchoice.nl. Ik vermoed dat de mensen bij al die zogenaamde helpdesken en KCC’s (klantcontactcentrales) geleerd krijgen dat ze hun bazen koste wat kost uit de wind moeten houden, dus kwam er geen antwoord van Kees de Vreugd, maar weer een antwoord van iemand van de helpdesk dat weliswaar begon met excuses maar opnieuw niet inging op de twee pijnpunten. Ik stuurde een enigszins geagiteerde mail terug, zinloos uiteraard, maar als de boosheid eenmaal in me zit dan vloeit die niet zomaar weg. Vervolgens zocht ik iets op in de NS Reisplanner wat me eraan herinnerde dat de Rotterdamse metrostations nog altijd niet goed in die planner zitten. Typ maar eens in het Van- of Naar-scherm Rotterdam Coolhaven: negen suggesties, twee daarvan met een haltebordje, maar dat blijken tramhaltes, nooit verschijnt de metrohalte met een fijne M als symbool ervoor. Ik meld het met tussenpozen al een jaar of vijf, zes, zeven aan de NS. Ook hier een ondoordringbare Klantenservice met medewerkers die nooit eens zeggen: he, wat gek, u heeft gelijk, dit moeten we oplossen, want dit is heel vervelend voor u en mij als reiziger en niet goed voor de planner. Meestal herkennen ze het probleem niet, omdat er geen geld wordt uitgetrokken om ze te trainen tot ervaren ov-reizigers. In het beste geval gaan ze ‘het doorzetten’ naar een afdeling. Ik weet ook wel dat je dit soort dingen tegenwoordig dient uit te vechten op de sociale media, schandpalen, dat soort werk, maar daarin heb ik geen trek. Ik schreef een brief aan Roger van Boxtel, de enige naam die ik ken bij de NS. Die brief gaat zo op de post. En ook de mailwisseling met Greenchoice gaat zo op de post. Beneden ligt nog een flinke rol postzegels. Nu is het tijd voor een andere emotie.