Ik schoof de pot met de Japanse azalea die langs de vijver staat een stukje naar links, dan zag ik de dieproze bloempjes die er sinds een paar dagen in zitten beter als ik aan de keukentafel zit. In de voortuin verschenen steeds meer lichtblauwe klokjes wat me iedere keer als ik de voordeur uitstap of thuiskom blij maakt. ’s Nachts brulde een pad of kikker zachtjes zijn paringsroep, ik vroeg me af of de reigers meeluisterden. Na de proefles was ik vorige week opnieuw naar de box gegaan voor een eerste les, maar de docent was zo snel weg dat ik het aanmeldformulier weer mee naar huis had genomen. Ik had daardoor nog geen inlogcode om in te tekenen op de workout of the day (wod) op deze ochtend, en de verleiding om niet op te staan was er natuurlijk, maar ik besloot het erop te wagen dat de groep nog niet vol zat. Ik at een mandarijn en wat druiven, dronk een beker thee, stopte een handdoek en een bidon in mijn fietstas en fietste langs de middelbare school en het hotel naar het bedrijventerreintje. Om op te warmen begonnen we met de roeitrainer en grondoefeningen met namen die ik nog niet kan onthouden, behalve dan dat sommigen in uitgesproken vorm klinken als de paddenbrul. Daarna mocht ik aan een stang hangen en proberen mezelf in beweging te zetten vanuit de spieren net onder mijn armen en achter mijn oksels wat niet lukte, al bleef bij enige hulp mijn bovenlijf mooi stil en dat was goed. Toen ging de timer aan, een klok met rode cijfers boven de ingang, en begonnen we aan de wod: 400 meter rennen rondom de belendende loodsen met links het geluid van de snelweg, daarna 21 keer een koebel van in mijn geval acht kilo heen en weer slingeren vanuit de heup en dan 12 keer mijn hoofd boven zo’n stang zien te trekken, al beperkte ik me tot de basisoefening op de grond. En dat drie keer. Het sterke meisje dat lang en op hoog niveau had gevoetbald en u tegen me zei, deed voor hoe ik de koebel in ieder geval tot schouderhoogte kon brengen. Het enige wat ik hoefde te doen was mijn heup vanuit een gebogen positie te strekken, dan ging die koebel vanzelf naar voren. Toen we klaar waren, zei de trainer dat het vanmiddag terrasjesweer werd. Weer thuis zette ik een pot thee en keek naar de roze bloempjes van de Japanse azalea en naar de twee tortels die dicht bij elkaar in de amberboom zaten terwijl koolmezen rondom hen de takken afstruinden. De zon brak door, een kauw hing aan de voedersilo, de waterlelie piepte met nog opgerold blad boven het wateroppervlak uit, een kleine lichtgroene kikker of pad sprong vanuit de brandgang de tuin in, een citroenvlinder vloog over.