De bewoning van het grijze hoge vogelhuis begint nu toch serieus te worden. Vlogen de koolmezen aanvankelijk af en toe eens naar binnen om dan na een hele lange tijd weer eruit te komen, nu is het Schiphol. Mama-koolmees met de iets smallere zwarte stropdas op haar borst is nog maar net naar binnen gegaan of papa-koolmees cirkelt al in de wachtrij om te mogen landen. Mama naar buiten, papa erin, papa eruit, mama erin. Hoe het met de frequentie van de nachtvluchten zit, heb ik nog niet uitgezocht. We hebben nog een iets breder, lager vogelhuis, een paal verder, net zo klaar als het grijze vogelhuis, fris groen zelfs met een leuke witte veranda en een zeeblauwe schep tegen de muur, maar toch gebeurt daar niks. Misschien vinden ze het in het vogelparlement gewoon teveel, twee huizen zo dicht bij elkaar, of is er een protestbeweging die de opening van dit Lelystad-huis tegenhoudt.