Vriendin Z gaat op reis. Ze heeft gevraagd of ik haar naar het vliegveld wil brengen. Ik vraag haar hoe laat ze op Schiphol moet zijn. Ze schrijft in de app: vier uur, half vijf. Ik schrijf: het vliegtuig vertrekt toch om 6:15 uur? Ja dat klopt. Ik reken: voor een internationale vlucht staat drie uur en bovendien heeft Z assistentie aangevraagd, omdat ze de grote afstanden op Schiphol niet zo makkelijk overbrugt, daar staat ook een uur voor. ‘Dan moet je om 2:15 uur op het vliegveld zijn,’ schrijf ik. Ze zegt dat het te vroeg is, dat tweeëneenhalf uur wachten meer dan genoeg, of misschien drie uur. Ze heeft natuurlijk gelijk.
Toch zal ik om één uur bij haar aanbellen. Neuroticisme is een kwaal van overgeorganiseerde samenlevingen en haar inwoners. Te Schiphol zal de man van de assistentie zeggen dat Z straks dus nog heel lang bij de gate moet wachten. Terwijl hij het karretje duwt waarop Z zit, zal hij wijzen naar de mensen die her en der liggen te slapen terwijl er nog nauwelijks incheckbalies open zijn: allemaal mensen die bang zijn hun vlucht te missen.