Naar aanleiding van het diepe gesprek dat R en Berlijn telefonisch hadden gevoerd, liet R bloemen bezorgen in Berlijn. Dat is tegenwoordig niet helemaal een fluitje van een cent maar toch wel bijna. Het moest een verrassing zijn, maar omdat Duitsers minder scheutig zijn met ‘gratis’ bezorging en R bij een niet-geslaagde eerste afleverpoging flink in de buidel moest tasten voor een tweede afleverpoging, had hij Berlijn ingeseind dat ze zaterdagochtend tussen negen en twaalf thuis moesten zijn.
’s Middags bleek dat de verrassing desondanks groot was, niet in de laatste plaats vanwege R’s bemoedigende woorden op het begeleidende kaartje, en kwam er via whatsapp een foto van een bos enorme roze pioenrozen, die Duitsers ook wel pinksterrozen noemen. Twee dagen later, op een foto van Berlijn in een nieuw tomaatrood jurkje naast een eveneens tomaatrode fauteuil links en die vaas met pinksterbloemen strategisch rechts, leken de pioenrozen oranje.
Net kreeg R een foto van de bos waarop de bloemblaadjes lichtgeel, bijna wit waren. Volgens Berlijn was er een wonder gebeurd, een Pinksterwonder. Volgens R werd het tijd om dit fotootje naar Blumen Koch Berlin – ‘der elegante Blumenladen mit Tradition in Berlin Halensee’ – te sturen.