Vriendin Z zei: in mijn land is het altijd om zes uur donker. Zomer of winter, het maakt geen verschil. Ze had moeten wennen dat het in Nederland gerust al tien uur ’s avonds kan zijn voor het donker wordt. Of al om half vijf begint te schemeren. Ik zei: we zijn net voorbij de langste dag, langzaam worden de dagen weer korter. Dat was natuurlijk een rare zin, alle dagen duren vierentwintig uur.
Gisterenavond zat ik buiten te lezen, qua licht ging het nog prima, maar om 22:43 uur kregen de muggen honger. Toen ging ik in bed verder lezen, met het raam wijd open. Ik zei tegen R: ‘Als jij nou tot drie uur vannacht opblijft en de open deuren bewaakt, dan kan de laagste temperatuur van de nacht nog een beetje door het huis waaien.’ Minder dan twintig ging het niet worden.