Zenuwachtig? Nee, zenuwachtig is hij niet. Op van de zenuwen was hij zeven jaar geleden toen hij nog moest beginnen. De twee preken voor morgen zijn ruim voor middernacht klaar. Vol twijfel, dat is hij. Al weken. Met zoveel mooie, ingewikkelde, lieve, dwarse, unieke, verrassende mensen is hij zeven jaar lang opgelopen, kleine kinderen zag hij opgroeien, jongeren de volwassenheid instappen, die gaat hij in de steek laten, zo voelt het. En zijn er op die nieuwe plek wel net zulke mooie, lieve, dwarse, verrassende mensen?
En dan een afscheid in deze tijd. Er is maar plaats voor een handvol mensen. Vijftig mensen ’s morgens, honderd mensen ’s middags. Lang niet iedereen kan komen, lang niet iedereen durft te komen. En heeft de feestcommissie er wel iets van gemaakt? Hij houdt van uitpakken. Een afscheid hoort groots en meeslepend zijn, op zijn minst met een grote receptie met plezier, goed eten en drinken, elkaar in de armen vliegen. Als het er om gaat zit hij er het liefst bovenop, maar ja, je eigen afscheid orkestreren, dat is ook weer zo wat.
Hij zegt dat hij suggesties heeft gedaan. Een lekkere lunch om de tijd tussen de twee diensten te overbruggen, koffie en lekkers op het grote kerkplein na afloop. ‘Heb je er wel ernstig genoeg bij gekeken?’ vraag ik. ‘Dat ze niet dachten dat je een grap maakte?’ Hij weet inmiddels dat er weinig kan: ja, na afloop kan hij bij de uitgang staan waar de mensen hem op afstand gedag kunnen zeggen. En ja, er zal drinken en lekkers zijn voor een beperkt aantal genodigden, maar niet voor iedereen, geen risico’s nemen, de kerk heeft een voorbeeldfunctie, voor je het weet staan er in het lokale suffertje paparazzifoto’s van een veel te gezellig kerkplein.
Er is flink geïnvesteerd in beeld en geluid, dat is een troost. Iedereen die over internet en een beeldscherm beschikt kan vanuit zijn luie stoel alles meebeleven, er hangen inmiddels professionele camera’s die in- en uitzoomend iedere orgeltoets, iedere kaarsvlam, elke lach en traan in alle huiskamers kunnen brengen, realtime.
‘Desnoods,’ zegt hij, nog altijd in die wolk van twijfel, ‘ga ik zelf op het kerkplein staan voor al die mensen die niet in de kerk konden zijn.’
De kaart met daarop Loesjes wijsheid ‘Als je los laat heb je twee handen vrij’ zal pas dinsdag komen.