Waren de reuzenradijszaailingen al twee centimeter en zagen ze eruit zoals op het plaatje? Ja? Dan werd het tijd om ze uit te dunnen. Ik moest per zaaiplek de grootste zaailing laten staan en de anderen, meestal twee, wegknippen. Radicaal en zonder pardon, schreef Jelle erbij. Niet eruit trekken en denken dat je met die weggehaalde zaailingen op een andere plek nog iets leuks kon doen, nee, dan zou je zomaar de wortel van de zaailing die mocht blijven beschadigen.
Leerzaam.
Ook de snijbietzaailingen waren groot genoeg om uit te dunnen, zonder aarzeling knipte ik ook daar radicaal. Datzelfde deed ik bij de bietjes en de rucola.
Daarna keek ik een paar minuten naar de moestuinbak zoals ik elke dag als eerste doe nadat ik ben opgestaan. Bij de bouwmarkt had ik drie elektrabuizen, ieder met een lengte van twee meter en een doorsnede van zestien millimeter, gekocht. Twee heb ik gebogen en kruiselings over de bak gezet, de derde staat in een mooie boog langs de lange kant waar de klimgroentes staan. Over die bogen ligt het net, als tentdoek over een tentframe. Ik voelde aan de buizen. Alles stond solide.
De bouwmarkt had de buizen in lichtgeel en grijs. De grijze kostten 75 cent, de lichtgele 32 cent. Hoe kan zoiets 32 cent kosten? En wat bepaalt dat die grijze buis meer dan twee keer zo duur is? Wanneer zag ik voor het laatst iets dat maar 32 cent kostte? Zelfs een rode peper kost al 39 cent.