Ik keek Zomergasten met strafrechtadvocaat Inez Weski. Had je vroeger de befaamde knipselmap waaruit journalisten voortdurend dezelfde ditjes en datjes-prak opduikelden en nog maar weer eens opwarmden als ze een bekend figuur gingen interviewen, tegenwoordig zijn internet, sociale media en praatprogramma’s de plastic soep waaruit de niet ter zake doende privé zaken – eetgewoontes, muziekvoorkeuren, ziektes, sportprestaties, liefdes, beroemde voorouders, vakantiebestemmingen, huizen, (klein)kinderen, vrienden en burenruzies – worden opgevist.
Je zou bijna vergeten dat het ook zonder kan, en Inez Weski liet zien hoe spannend televisie wordt als die ruis er niet is. Zonder familie, hobby’s, reizen, mislukte liefdes of uitspraken van oud-studiegenoten waren er geen makkelijke bruggetjes of afleidende verklaringen voor alle wijsheid, opvattingen en waarschuwingen die de strafrechtadvocaat ons schonk. Schone televisie zou ik het willen noemen.