In de pompoenplant verschijnt soms een nieuwe vrouwelijke bloem als uitbundige versiering op een bolletje pompoen ter grootte van een pingpongbal, maar waar zijn de mannelijke bloemen? Zonder bestuiving geen groei. Onlangs viel zo’n pingpongbal gewoon van de plant, ik vermoed dat ze het wachten op bestuiving beu was. Bij de courgette zag ik het ook een keer: een vrucht ter grootte van een kinderduim, geel al, stortte ter aarde.
Vandaag heeft een vrouwelijke courgettebloem haar bloemblad opengespreid. Ik knip de mannelijke bloem die gisteren zo mooi open stond maar zich nu dicht houdt, af, scheur voorzichtig het gele kroonblad weg en wrijf dan de eidooiergele meeldraad over de stempel van de vrouwelijke bloem. Ik bekijk de twee courgettes met de smalle schouders en de brede heupen die iets lager hangen, ze lijken op worstachtige ballonnen waarvan de tophelft niet wil opbollen, hoe hard je ook blaast. De ene dikke/dunne courgette is vijftien centimeter, de ander acht. Is daar bestuiving geweest, of krijg je dit als de bestuiving uitblijft? Dat laatste, lees ik op de site Groenteninfo.com. Geen bestuiving, dan ook geen bevruchting, en geen bevruchting, dan ook geen zaadvorming, en dat laatste is nodig om de vrucht goed uit te laten groeien. Wat ik nu zie is een heel klein beetje groei. Ik lees dat ik de misvormde courgettes onmiddellijk moet verwijderen om extra groeikracht voor de plant en voor nieuwe vruchtvorming vrij te maken.
De klimkomkommer die tussen de courgette en de pompoen in staat, is als een echt tussenkind de gemakkelijkheid zelve. Bestuift zichzelf, of heeft geen bestuiving nodig, ik hoef alleen maar iedere dag een rijp komkommertje te plukken en op te eten.