O ja, als we dan toch een flinke zak geld in fundamenteel onderzoek naar vogels gaan stoppen, zoals ik gisteren bepleitte, reserveer dan ook wat geld voor dat andere mysterie van vogels waarover ik las in Midas Dekkers’ boek De vergankelijkheid. De cellen van zo’n beetje alle zoogdieren, van muis tot olifant, houden er na het verbranden van ongeveer 650 kJ energie per gram lichaamsgewicht mee op. Maar vogelcellen, schrijft Dekkers, zetten drie- à viermaal zoveel om voor ze er de brui aan geven. Toen hij het boek schreef was het nog een raadsel hoe vogels dat deden. Is energieverbruik niet ook een dingetje waar we hoognodig meer van willen weten? En vooruit, ruim dan ook een plekje in voor onderzoek naar de vraag waarom een roze grutto non-stop van Alaska naar Nieuw-Zeeland kan vliegen, 11.700 km, zo efficiënt dat het met geen enkel luchtvaartmodel te verklaren is. Zolang de natuur iets veel beter of veel slimmer kan dan wij mensen, zei bio-ingenieur David Lentink in het programma Grote vragen, dan moet je willen weten hoe de natuur dat doet.
Om de miljoenen of miljarden uitgaven te verantwoorden roep je dat je de luchtvaartsector een oppepper wilt geven, dat argument doet het tot nu toe goed. Ik zelf ben trouwens al volkomen tevreden als een flinke groep jongelui hun nieuwsgierigheid en creativiteit gaat stoppen in het vinden van antwoorden op deze vragen.