Ik had Aziatisch haar, zei Ramona, en ze pakte een pluk haar op mijn achterhoofd stevig vast. Ik dacht aan steil, maar Ramona had het over ‘dik op de draad’. Europees haar was fijner, zei ze, zeg maar gewoon dunner, het kon veel zijn, maar was meestal nooit zo dik op de draad. Ik vroeg naar het Afrikaanse haar. Allemaal pruiken, zei Ramona en ze maakte een wegwerpgebaar. Ik drong aan. Ze weven veel, zei ze, extensions en zo. Wat je zag was bijna nooit echt. Ramona genoot van mijn dikke draadhaar, ze liet haar schaar dansen en ik verliet Ramona gelukkig. De vrouw van het stel achter me bij Donner had twee kranten van de leestafel gehaald, hij bestelde thee, zij koffie, de man zei: je zou toch cola light nemen? O ja, zei de vrouw. Ze las iets voor uit haar krant: dat Nederland veertiende stond op een of ander lijstje en zelfs door Nigeria was ingehaald. De man zei dat ze niet alles moest voorlezen, dat hij dan net zo goed kon stoppen met het lezen van zijn eigen krant. O ja, zei de vrouw. De koffie en thee kwamen. Toen las ze weer iets voor.