De borders aan de linkerkant van de tuin zijn schaduwborders. In de border achterin staan sterke annabellen, hydrangea arborescens ‘Incrediball’, met van die grote witte bollen die nu naar lichtgroen kleuren en straks lichtbruin zullen worden. Die doen het prima in de schaduw. In de border voorin staan twee siergrassen die altijd ielige broertjes en zusjes blijven van dezelfde grassen die aan de rechterkant van de tuin volop zon krijgen. Ook het beemdkroon, de knautia, is links een schim van de beemdkroon aan de rechterkant. Alleen de varen doet het geweldig.
Sinds de tegels weg zijn is de border voorin een stuk breder geworden. Met de herfst op komst is het tijd voor actie. Ik knip de grassen weg en met een spa til ik de wortelkluiten uit de aarde. De vier beemdkroonplanten knip ik terug, spit ik voorzichtig uit en zet ze in een teil. De goudsbloemen die ik vrij laat gezaaid heb en die nog nauwelijks gebloeid hebben, trek ik uit de grond. Ook het frisgroene blad en zelfs alweer een enkel paars klokje van de campanula hark ik met mijn hand bij elkaar en trek ik uit. Dan spit ik de grond voorzichtig om. Het heeft de hele maand nog niet geregend, de grond is droog, stoffig, rul. Ik zet een emmer onder het kraantje van de bijna lege regenton, wacht, en bevochtig de grond. Tot slot egaliseer ik de nu bijna lege border. Voor vannacht is regen voorspeld.
De teil met de beemdkroonplanten neem ik mee naar de voortuin. In de plantstrook die vrij is gekomen na het terugknippen van de heg van de buren zet ik er drie, de vierde plant ik tussen het blauwgrijze schapengras. Wachten nu, op het voorjaar, op mei, op de zon die de knautia hier hopelijk zal laten stralen. Ik zie de donkerroze, bordeauxrode bloemen al oprijzen tussen het blauw van het siergras en tegen het frisse groen van het Chinese reuzenriet.