Sappig

Ik at een peer die perfect was, de schil helemaal geel, optimaal sappig en onmiddellijk was daar de oom, die vroeger iedere dag bij ons was, die de beste peren raapte en plukte van de perenbomen in onze tuin en mij alleen de beste stukjes had gevoerd. Maandag, toen ik een nog niet helemaal rijpe peer at, gebeurde er niks. Het was een geheugenverbond, die oom en de perfecte peer. Kahneman schrijft in Ons feilbare denken: ‘Herinneringen zijn het enige dat we uit onze levenservaring overhouden.’ Ik dacht aan Lambert Schomaker, hoogleraar kunstmatige intelligentie, die door Radio 1 was uitgenodigd om te reageren op Stephen Hawking. Hawking had gewaarschuwd dat de zichzelf op eigen kracht verbeterende robots die de mensheid konden vernietigen er veel sneller zouden zijn dan we dachten. Schomaker zei: ze zijn er al. Wie bepaalt dat als iemand wakker wordt zijn eerste gedachte Facebook is? Of Twitter of Whatsapp? En zijn hand als vanzelf buiten bed op zoek gaat naar een smartphone? De hoogleraar was zonder smartphone uit Groningen naar Hilversum komen rijden. De presentator bekende dat iedereen bij de radio daar een beetje zenuwachtig van was geworden. Ze belden de gast graag een uur van te voren op of alles goed ging, geen files of treinpech?, en dat herhaalden ze dan een half uur van te voren en desnoods nog vier keer als de aankomsttijd penibel dreigde te worden. En toch was u op tijd, zei de presentator in opperste verwondering. Schomaker had gelijk.