Vakantie

Ik kreeg een fotootje van mijn broer: de meer dan levensgrote arrenslee met rendieren en twee kerstbomen uitgevoerd in heel veel lampjes stond weer in het weiland tussen zijn buurjongen en hem in. Net op tijd. Ik stuurde hem drie lachende whatsapp-kerstmannetjes terug. Het was vakantie. De scholen die normaal de kinderen bewaren, waren dicht, dus nu zat een vader met drie jochies bij de kapper. Ik had nog nooit kinderen bij deze kapper gezien. De kapsters hadden er wel zin in. De grootste knul, een jaar of zeven, kroop op een dik kussen en kreeg gelijk de vraag of hij vakantie had. Ik zag dat hij er helemaal geen zin in had, toch zei hij aarzelend ‘ja’, maar eigenlijk had hij geen vakantie, want hij kreeg les in hoe dat dat gaat bij een kapper: praten over vakantie en of je nog iets leuks gaat doen en de kapster peuterde het allemaal uit hem. Voor de jongste, die nog geen twee was en lekker rondliep achter de wasbakken langs en tubes en flessen verplaatste en af en toe een borstel van een knipkarretje pakte, had de vader geen afspraak gemaakt, maar er was direct een kapster die smeltend vroeg of zij die kleine mocht doen. Op dat moment moest ik naar de wasbakken waar ik een hoofdmassage kreeg. In de verte hoorde ik gekrijs. Toen ik klaar was, waren de jochies ook klaar, bij de middelste was er niet veel af, vond ik, ik geloof dat de vader dat ook vond, maar hij zei niks. Ik had niet de indruk dat er van de kleinste ook maar één haar op de grond was gedwarreld.