Ochtend

Ik kwam weer boven de grond waar straks de falafelkar zou staan. Nu nog niet. Nu waren er nog geen scholieren met pauzes en lekkere trek. Ik stak over bij café Dijk, sloeg linksaf langs Albert’s Broodjescorner waar voor de NederlandSchoon afvalbak een zwarte mosselpan met zand stond en waar straks een bestelbus met vleeswarenplaatjes en de leus Onderweg naar jouw boterham op de flank zou komen voorrijden. In de Willem Kloosstraat zag ik de falafelkar op een parkeerplaats. Renate had er zin in en ik ook. Ze vond me een beetje stijf in de benen, maar was ook tevreden, had in het nieuwe jaar nog niet zo’n mooie pull strap and T gezien. Daarna liep ik over het Oostplein, langs het Havenziekenhuis waar ik ruim een jaar geleden even heel vaak was geweest, langs het Haringvliet waar een meisje met pikzwarte krullen een witte poedel uitliet, langs de Oude Haven waar een vrouw liep met grijze muts en een zwarte poedel en iets wat daar op leek maar dan wit en met stijl haar. Met Renate had ik nagedacht over een oplossing voor het probleem dat baby’s extreem vroeg wakker worden (zes uur) terwijl ze later, als puber, niet meer uit bed te krijgen zijn. Of dat evolutionair niet om te draaien viel.