Hergebruik

Ik pakte mijn ideale spijkerbroek, een oude krant en plakband en tapete twee keer twee krantenvellen aan elkaar. Op het ene vel trok ik het voorpand over, op het andere de achterkant van de broekspijp. Ik paste de rode ribbroek met de wijde pijpen, kortstondige hipheid uit vervlogen tijden. Op de heupen en billen was de broek perfect. Ik tornde de pijpen aan de makkelijkste kant open, keerde de broek binnenstebuiten en trok met potlood de krantenpatronen op de stof over. Met spelden verbond ik de potloodstrepen op de voor- en achterkant, ik paste de gespelde broek, verzette bij het kruis nog een speld en toen zat hij net zo perfect als de spijkerbroek. Ik raadpleegde het instructieboekje en reeg het rode garen in de machine, naaide de pijpen dicht en knipte de overtollige stof weg. De antieke machine had alleen een rechttoe rechtaan steek, geen zigzag voor de afwerking. Dus deed ik dat met de hand; jong geleerd is oud gedaan. De vernieuwde broek zat als gegoten. Ik haalde de zwarte fanfarebroek, ook met van die wijde struikelpijpen. Nu ik toch bezig was en de twintig kilo wegende naaimachine vierentwintig treden naar beneden had gesjouwd, kon ik maar beter doorzetten. Met wat tijd en nijverheid in een middag twee nieuwe broeken. Een hele kleine bijdrage tegen de slag om de klerewereld.