Zuur

Ik stond bij de citroenen. Je kon ze los kopen, een citroen kostte 59 cent, en in een netje voor 1,69. In een netje zaten vijf citroenen. Ik wist niet hoeveel citroensap ik nodig had om het messing of koper, ook dat wist ik niet, glimmend te krijgen. Ik kocht twee netjes. Ik schroefde de glazen lampenkappen uit de lampfitting en ontdekte dat die op hun plaats werden gehouden door een schroefring. Al draaiende kwam ook de schroefhuls los. Ik perste tien citroenen, goot het sap in een glazen kom en legde daarin de ringen en hulzen. Met een kwast smeerde ik het citroensap over de armen en plafondkap van de hanglamp. Ergens ging het tegen mijn gevoel in: metaal aan nattigheid blootstellen = roest. Ik schudde wat met de kom, draaide de hulzen en ringen af en toe om en na een paar uur was er beslist wat gebeurd. De armatuur zelf was te groot om in een kom te leggen, dus bleef ik daar voortdurend sap op smeren. Ik zocht weer op internet. Het ging erom dat het zuur de koperoxide oploste. Eerst dacht ik: als het maar een beetje helpt, maar nu kreeg ik er lol in. De volgende ochtend glom er beslist veel meer, maar vlekkeloos was het niet. Ik maakte een papje van zout en azijn en bloem en smeerde dat op de aangetaste delen. En toen ging ik weer wachten. Rusland was de Oekraïne binnengevallen. Ik vroeg mij af wat ik kon met mijn nieuw verworven kennis over messing, koper, schroefringen, zuur en oxidatie.