Systeem

Ik moest begrijpen dat het administratieve proces zo werkte, zei Karin. Karin werkte bij het CAK. Ik had er niet veel trek in te bellen. Liever schreef ik direct naar de hoogste baas. R zei dat ik één poging moest wagen. Dus nu zat ik met Karin aan de lijn. Ze was niet onvriendelijk. Ze vroeg om het ZmV-nummer. Ik las het op van een van de brieven die ik inmiddels had gekregen. Ik had zelf uitgevogeld dat dat stond voor Zorg met Verblijf. Toen vroeg ze om de geboortedatum. Dat was de controlevraag, zei ze. Ik dacht: iemand die het ZvM-nummer van mijn vader kan achterhalen, weet ook heus wel zijn geboortedatum. En ze vroeg wat mijn relatie was met de klant. Ze condoleerde me. Ik vroeg mij af hoe lang mensen dat blijven doen. Of daar een termijn voor staat zoals bij elkaar gelukkig nieuwjaar wensen. Toen vroeg ze wat mijn vraag was. Ik legde haar uit dat ik eind januari twee beschikkingen had gekregen en dat die elkaar tegenspraken, dat daarin bovendien fouten stonden en dat ik daarom een brief had geschreven. Nu had ik een factuur gekregen. Ik zei dat het er alle schijn van had dat die brief van mij nog niet gelezen was. Karin ging eens kijken. Die brief was nog in behandeling. Dat kon nog wel even duren, zei ze. Ik vroeg wat ‘even’ was. Een paar weken, dacht Karin. Het heeft elkaar gekruist, zei Karin, die factuur stond al op 1 februari klaar. Ik zei dat het CAK wat weg had van de Belastingdienst. Dat begreep Karin niet. Ik vroeg hoe het kon dat ik eind januari beschikkingen krijg, dat ik zes weken de tijd heb om te reageren, en dat die factuur al gewoon op 1 februari wordt gemaakt. Ik moest begrijpen, zei Karin, dat de beschikkingen in de ene maand worden gemaakt, en de maand daarop worden gefactureerd. Zo werkte het administratieve proces. Ik zei dat ik dat niet begreep. Dat fouten dan alle kans krijgen om diep het systeem in te gaan. Karin vroeg of ik nog een vraag had. Wat ik met die factuur moest doen. Die moest ik gewoon betalen, zei Karin. Voor het systeem was dat wel het handigst. En dat zou dan later weer worden rechtgetrokken. Of ik liet hem even liggen, en dan kwam er vanzelf een herinnering. Ik vroeg Karin of zij tien euro zou neertellen voor een pak melk, omdat het kassasysteem dat nu eenmaal aangaf en dat zij met de bon terug kon komen tegen de tijd dat het systeem de boel had gecorrigeerd. Karin vroeg of ik nog een vraag had. Ze wenste me een goede avond. Het was half twee ‘s middags. Ik googlede de naam van de baas van het CAK: Eric van den Brink heet hij.