Boodschappen

Ik stopte het boodschappenlijstje van een goede vriendin in mijn tas. Het was een perfect briefje. Het bevatte de namen van de winkels waar ik de producten zeker zou kunnen kopen. Dan waren er foto’s, merken, specificaties en zelfs prijzen. Het was een goed dag voor deze boodschappen. Ik zou dwars en uren door de stad lopen. Al na tien minuten was het raak, ik had geen enkele moeite gedaan, alleen maar de winkelnaam op het briefje gelezen, die had zich in mijn hoofd genesteld, waardoor mijn hersenen aansloegen op de winkelnaam op de gevel, waar ik anders straal aan voorbij zou zijn gelopen. Ik stapte naar binnen. Voor een deel van mijn seksegenoten was dit beslist een walhalla, voor mij terra incognita. Ik vond een verkoopmedewerker, een Aziatische vrouw in een kunstige zwarte jurk met in plooien verborgen rode stof, die zich alleen tijdens bepaalde bewegingen prijsgaf. Ze nam me mee naar een schap en ontcijferde namen op doosjes, ik vergeleek ze nauwgezet met het boodschappenlijstje. Ik was al bijna bij de kassa toen ik nog een laatste check deed en ontdekte dat het ene doosje dat powder moest zijn, blush was. Ik leerde snel. De mensheid zou vaker elkaars boodschappenlijstjes moeten uitvoeren. De volgende dag was ik heel vroeg wakker, ik zag heel even maar één auto op straat, wat bijzonder was.