Rug

Ik vertelde over de leerlingen op rij tien en twaalf en over de kill-beweging die een docente maakte naar een leerling aan de andere kant van de zaal die een zak chips liet rondgaan. Renate zou eens vragen of het haar leerlingen waren geweest. Ik zei dat het mij meer leerlingen leken, die vanuit Engels naar Hamlet moesten, geen theaterhavo-leerlingen. Theaterleerlingen pik je er toch wel uit, zei ik. Renate moest lachen. Zij merkte soms geen verschil tussen pubers op een gewone school en op de theaterschool. Dan zei ze: hé, dit is toch wat jullie willen, theater? Come on. Ik zei: met name Nienke was een uitdaging voor die docente. Nienke besloot op het aanvangstijdstip van de voorstelling nog even naar de wc te gaan, Nienke wilde ergens zitten waar een klasgenoot was gaan zitten en toen die geen vin verroerde, ging ze bij een vriendin op schoot zitten. Ik zei dat Nienke een grote zwarte bril droeg. Renate zei dat ze die allemaal droegen. Met gewoon glas erin. Vinden ze cool. Met de baby was alles goed. Renate had de schedel gezien, en de dikte van de schedel, en dat de bovenlip dicht was en dat de nieren en de lever op de goede plaats zaten en ook alle wervelschijfjes van de ruggengraat waren op de echo langsgekomen. Ik zei: het hoeft helemaal niet meer geboren te worden, je weet alles al. Een echte NSA-baby. En toen gingen we aan de slag met mijn wervels en dat was andere koek.