Modes

Ik zat op de tweede rij. Voor mij allemaal mannen in pakken van middelbaar tot ver daar voorbij. Toen Polly Anna opkwam, die volgens de dagvoorzitter door Giel Beelen tot hét talent van 2015 was gebombardeerd, draaiden alle hoofden op de eerste rij naar rechts, het zaallicht doofde, en ik kon alleen maar denken dat al die mannen voor mij aan maar een ding konden denken. Daarna ging het zaallicht iets omhoog en vertelde de professor Middeleeuwen dat een Amsterdamse politiecommissaris in de jaren zestig, met de vooruitziende blik dat de opkomende auto en de krappe binnenstad slecht samengingen, een plan had gemaakt om alle grachten te dempen ten behoeve van parkeerplaatsen. Het plan was de Amsterdamse gemeenteraad al gepasseerd en uiteindelijk door de Tweede Kamer geblokkeerd. Mijn oud-collega hield het hoofd koel. Inderdaad was de monumentale (binnen)stad in trek als je een grafiek maakte van de bevolkingsgroei van de afgelopen vijfentwintig jaar. Het ommeland van die monumentale stad ook. Je zag het aan de huizenprijzen. Mensen waren op het allermonumentaalste plekje bereid tot 125.000 euro meer voor een woning te betalen. De niet-monumentale stad kromp. Maar maakte je zo’n grafiek van 1960 tot 1985 dan gaf je geen cent voor de oude binnenstad. Toen wilde iedereen er weg, naar newtowns als Almere, Zoetermeer, Spijkenisse. Hij waagde zich dan ook niet aan voorspellingen, wel citeerde hij David Ricardo: ‘Het graan is niet duur omdat de grond duur is, de grond is duur omdat het graan duur is.’